Please Take Time to Sharpen the Axe.....
ထင္းခုတ္သမား တစ္ဦးဟာ သူေဌးျဖစ္သူရဲ႕ အားေပး စကားေၾကာင့္ ေနာက္ရက္ကစၿပီး ထင္းေတြကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ခုတ္တယ္.... ပထမေန႔မွာ ထင္းအေရအတြက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ခုတ္နိုင္ခဲ့တယ္...
ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာလည္း ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ႀကိဳးစားပမ္းစား ခုတ္ခဲ့တယ္... ဒါေပမယ့္ ပထမရက္ေလာက္ ထင္းအေရအတြက္မ်ားမ်ား မရခဲ့ဘူး...
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ရက္ေပါင္းစြာ ဆထက္တံပိုး ႀကိဳးစားၿပီး ထင္းေတြ ခုတ္လာခဲ့တယ္... ႀကိဳးစားသေလာက္လည္း ရလာဒ္က ပိုပိုျပီး နည္းနည္းလာတယ္...
ဒီအခါ ထင္းခုတ္သမားက သံသယစိတ္၀င္ၿပီး... "ငါ့ခြန္အားေတြ ဆုံးရႈံးကုန္လို႔ ျဖစ္ရမယ္..." ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ့္သူ ထင္ျမင္ယူဆလိုက္တယ္...
ေနာက္တစ္ေန႔ နံက္မွာ ထင္းခုတ္သမားဟာ သူေဌးျဖစ္သူထံသြားၿပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလုံးကို ေျပာျပၿပီး ေတာင္းပန္တယ္...
ဒီအခါ သူေဌးျဖစ္သူက... "မင္းရဲ႕ ရဲတင္းကို မေသြးျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲကြ...?" လို႔ ဆိုၿပီး ထင္းခုတ္သမားကို ေမးလိုက္တယ္...
ဒီအခါ ထင္းခုတ္သမားက... "ရဲတင္းေသြးဖို႔ ဟုတ္လား သူေဌး...? ကြၽန္ေတာ့မွာ ေန႔စဥ္ ထင္းေတြကို ႀကိဳးစားပမ္းစားခုတ္ရင္း အလုပ္မ်ားေနလို႔ ရဲတင္းေသြးဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္ မရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ...." ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္ေလ သတည္း...။
'Our lives are like that... We sometimes get so busy that we don't take time to sharpen the axe...!!!
:'( :'( :'( :-( :-( :-( :'( :'( :'(
ကိုမ်ဳိး
©Teluguone/google
No comments:
Post a Comment