The Good You Do, Comes Back To You....
တစ္ခါတုန္းက... ေက်း႐ြာေလး တစ္႐ြာမွာ မိသားစု စားဖို႔အတြက္ ေန႔စဥ္ ေပါင္မုန္႔ေတြ ဖုတ္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီး တစ္ဦးရွိတယ္... ေပါင္မုန္႔ေတြ ဖုတ္တဲ့အခါမွာလည္း အၿမဲတမ္းလိုလို တစ္လုံးအပို ထည့္ဖုတ္ေလ့ရွိၿပီး အိမ္ေရွ႕ ကေန ျဖတ္ သြားျဖတ္လာ လုပ္ေနၾကတဲ့ (ဆင္းရဲသားနဲ႔ သူေတာင္းစားေတြ အပါအ၀င္) မည္သူမဆို ယူငင္စားေသာက္နိုင္ေအာင္ အိမ္ေရွ႕တံခါး၀က ခုံတစ္လုံးေပၚမွာ တင္ထားေပးတယ္...
အမ်ဳိးသမီးႀကီးဟာ ခင္ပြန္းသည္၊ သားတစ္ဦးတို႔နဲ႔အတူ တစ္ထပ္အိမ္ငယ္ေလး တစ္လုံးမွာ ေနထိုင္တယ္... သားျဖစ္သူက ႐ြာနဲ႔အေတာ္ေလး အလွမ္းေ၀းတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ရက္အေတာ္ၾကာမွတစ္ခါ အိမ္ျပန္လာၿပီး မိဘေတြကို သူ႔လုပ္အားခေငြေတြ ေပးေလ့ ရွိတယ္...
အဲဒီလို အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ေပါင္မုန္႔ အပိုတစ္လုံးကို အိမ္ေရွ႕မွာ သြားထားတဲ့ အခါတိုင္း ေက်ာဘက္မွာ ဘုႀကီးပါတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အၿမဲတမ္း လာယူေလ့ရွိတယ္... အဲဒီလို လာယူတဲ့အခါတိုင္း အိမ္ရွင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးကို သူ႔အေနနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာေလ့ မရွိသလို ေက်းဇူး တင္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ လကၡဏာလည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မျပခဲ့ဘူး... ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘာသာသူ... "မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးကို ခံစားရမယ္... ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးကို ခံစားရမယ္..." ဆိုၿပီးေတာ့ တတြတ္တြတ္ ေရ႐ြတ္သြားေလ့ ရွိတယ္... ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ အိမ္ရွင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးက သူမကို ေက်းဇူးတင္စကား မဆိုရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေဒါသထြက္လာတယ္...
တစ္ေန႔မွာေတာ့... အမ်ဳိးသမီးႀကီးဟာ ေပါင္မုန္႔ထဲမွာ အဆိပ္ေတြထည့္ၿပီး ေက်ာဘုနဲ႔ လူႀကီးကို ရွင္းထုတ္ပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္... ဒီလိုနဲ႔ ေပါင္မုန္႔တုံးထဲမွာ အဆိပ္ေတြထည့္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ သြားထားဖို႔ အသင့္ျပင္လိုက္တယ္... ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာဘုနဲ႔လူႀကီး ေပါင္မုန္႔႔လာယူတိုင္း ေရ႐ြတ္ေနတဲ့ စကားလုံးေတြကို စဥ္းစားမိလာတယ္... ဒီလူႀကီး ေရ႐ြတ္ေနတာေတြဟာ တကယ္ပဲ အမွန္တရားေတြ ျဖစ္ေနမလားဆိုၿပီး သိလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္... အဲဒီေနာက္ သူမကိုယ္သူမ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ စတင္ ခံစားလာရၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔တုံးကို မီးပုံထဲ ပစ္ထည့္ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္... ၿပီးေနာက္ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္တဲ့ ေပါင္မုန္႔အသစ္တစ္လုံးကို ျပင္ဆင္ၿပီး ထုံစံအတိုင္း အိမ္ေရွ႕မွာ သြားထားေပးလိုက္တယ္....
အဲဒီေန႔ညမွာပဲ ၿမိဳ႕ထဲမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူကလည္း အိမ္ျပန္လာဖို႔ ျပင္ေနတယ္... ေက်ာဘုနဲ႔လူႀကီးကလည္း သူသြားေနက် ညေနပိုင္းမွာ ေပါင္မုန္႔သြားယူ ၿပီးရင္ ထုံးစံအတိုင္း... "မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးကို ခံစားရမယ္... ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးကို ခံစားရမယ္..." ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ တတြတ္တြတ္ ေရ႐ြတ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတယ္... ညဥ့္နက္ပိုင္းေလာက္မွာ အိမ္ေရွ႕မွာ တံခါး ေခါက္သံၾကားလို႔ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ထၿပီး တံခါးဖြင့္လိုက္တယ္... သားျဖစ္သူကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသြားတယ္... မ်က္နွာက ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔ အလြန္ႏြမ္းနယ္ေနပုံ... စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနပုံရတယ္... အက်ီၤကလည္း စုတ္ၿပဲေနၿပီး ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ထိခိုက္ပြန္းရွ ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္နဲ႔... မိခင္ကိုေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ သားျဖစ္သူက...
"အေမ!!! က်ေနာ္ အိမ္ကို ဒီလိုအသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ ေရာက္လာတာဟာ အေတာ္ေလး ကံေကာင္းတယ္... အိမ္အျပန္လမ္းမွာ က်ေနာ႔ကို လူမိုက္တစ္စုက ဓားျပတိုက္ၿပီး ပါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြ အကုန္လုံး လုယက္သြားၾကတယ္... အိမ္ထိေရာက္ေအာင္ ေျခလ်င္ေလ်ွာက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္... လမ္းခရီးမွာ ေက်ာဘုနဲ႔ လူႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့လို႔ေပါ့... ညစာအတြက္ သူစားမယ့္ ေပါင္မုန္႔ကို က်ေနာ႔ကို သနားၿပီး ေကြၽးခဲ့တယ္... နို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အသက္ရွင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..."
သားျဖစ္သူက အျဖစ္အပ်က္ အားလုံးကို ရွင္းျပၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးဟာ အရမ္းကို တုန္႔လႈပ္သြားတယ္... ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူမရဲ႕ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ပိတ္လိုက္ၿပီး အရွက္ရသြားတယ္...
တကယ္လို႔သာ... အဲဒီေန႔က အမ်ဳိးသမီးႀကီးအေနနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔တုံးကို အိမ္ေရွ႕မွာ သြားထားခဲ့မယ္ဆိုရင္.....။
(ေကာင္းတာ လုပ္ေနလို႔ မည္သူကမွ ေက်းဇူးတင္စကား မဆိုရင္ေနပါေစ... အသိအမွတ္ မျပဳရင္လည္း ေနပါေစ... လုပ္ၿမဲတိုင္း လုပ္ေနပါ... ေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးကို ဧကံမုခ် ရရွိ ခံစားရမွာပါ...)
ကိုမ်ဳိး
ref:internet
--------------------------------------
