👧👦 သင္ခန္းစာယူစရာေလးေပါ့ေနာ္
တခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ပင္စင္စား အဘိုးအိုတစ္ဦးႏွင့္ နည္းပညာသမား လူငယ္တစ္ဦးတို႔ အိမ္နီးခ်င္း ျခံခ်င္းကပ္ရပ္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျခံ၏ေထာင့္တစ္ဖက္စီတြင္ မ်ိဳးတူ အပင္ေပါက္တစ္ပင္စီကို အတူတကြ စိုက္ပိ်ဳးခဲ့ၾကတယ္။ 🌿🌱
လူငယ္ကေတာ့ သူရဲ့အပင္မ်ားကို ေရမ်ားမ်ားေလာင္း၊ ေျမၾသဇာအမ်ားအျပားေကြ်းေလ့ရွိျပီး၊ အဘိုးအိုကေတာ့ ေရႏွင့္ ေျမၾသဇာအနည္းငယ္ကိုသာ အပင္မ်ားကို ေပးေလ့ရွိတယ္။
လူငယ္ရဲ့ အပင္ေတြကေတာ့ စိမ္းလန္းစိုျပည္ၿပီး အရြက္ေဝဆာေတာင့္တင္းေသာ အပင္မ်ားအျဖစ္ ႀကီးထြားလာပါတယ္။ 🌴🌴
အဘိုးအိုရဲ့ အပင္မ်ားကေတာ့ သာမန္ေလာက္သာႀကီးထြားေသာ္လည္း လူငယ္၏အပင္မ်ားထက္ ပိုမိုၾကံ့ခိုင္သန္စြမ္းေလသည္။🌴🌴
တစ္ညတြင္ မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းၿပီးေလျပင္းမ်ားတိုက္ခတ္ေလသည္။⛈🌩🌨
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း အပင္မ်ား၏အေျခအေနကို ႏွစ္ေယာက္လံုးတူတူထြက္ၾကည့္ၾကေလသည္။
လူငယ္မွာ သူ၏အပင္မ်ားမွာအျမစ္မွကြ်တ္ထြက္ကုန္ၿပီး😔😔 သူ၏အိမ္နီးခ်င္းရဲ႕အပင္မ်ားမွာ အပ်က္အစီးမရွိေၾကာင္း အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႕ရေလသည္။
လူငယ္လဲ အဘိုးအို၏ အပင္မ်ားမွာ အနည္းငယ္မွ်သာ ဂ႐ုစိုက္ခံရေသာ္လည္း ေကာင္းစြာဂ႐ုစိုက္ထားေသာ သူ၏အပင္မ်ားကသာ ဘာေၾကာင့္အျမစ္မွကြ်တ္ထြက္ရသလဲဟု အဘိုးအိုအားေမးျမန္းေလသည္။
အဘိုးအိုက
"" ေကာင္ေလး မင္းၾကည့္ၾကည့္၊ မင္းက အပင္တစ္ပင္မွာလိုအပ္မယ့္ အရာအားလံုးကို ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ လိုသမွ် အလ်ံအပယ္ရေနေတာ့ အပင္က ရွာဖို႔ေဖြဖို႔ ဘယ္ကိုမွသြားစရာမလိုေတာ့ဘူးရယ္။ မင္းအပင္ရဲ႕အျမစ္ေတြက ေအာက္ကိုထိုးေဖာက္ဆင္းစရာမွမလိုေတာ့တာ။👈
ငါကေတာ့ အပင္ေတြကို သူတို႔အသက္ရွင္ဖို႔ လံုေလာက္ရံုပဲ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ လိုအပ္ခ်က္အားလံုးျပည့္ဝဖို႔အတြက္ အပင္ရဲ႕က်န္တဲ့အျမစ္ေတြဟာ ေျမႀကီးေအာက္ထဲထိုးေဖာက္ၿပီး ရွာေဖြရတယ္။
အဲဒီအတြက္ သင့္အပင္ရဲ႕အျမစ္ေတြဟာ အေပၚယံမွာပဲရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီမိုး၊ ဒီေလေတြက သူတို႔အေပၚ လြယ္လြယ္ကူကူပဲက်ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ငါ့အပင္ရဲ႕အျမစ္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျမႀကီးထဲနက္နက္ရွိဳင္း႐ွိဳင္းတိုးဝင္ေနတဲ့အတြက္ သဘာဝတရားရဲ႕အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ 💪💪💪""
မိတ္ေဆြ သင္တို့ေကာ ကိုယ္ျပုစုျပိုးေထာင္ေပးေနတဲ့ အပင္ေလးေတြကို လိုတာထက္ပိုျပီး ေျမၾသဇာအမ်ားအျပားေကြ်းေလ့ရွိသလား? 😍🤑🤗
ဒါမွမဟုတ္ ေလာကဓံကို ခံနိုင္ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးျကပါသလား? ☝☝☝
အဘိုးအိုရဲ႕အေျဖကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာကို မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္မ်ားအား ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တဲ့ေနရာမွာ အသံုးခ်နိုင္လိမ့္မယ္လို့႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။😀
cd to original writer
No comments:
Post a Comment