ခါင္းေဆာင္ေကာင္းဖုိ႔ လိုသလို ေနာက္လိုက္ေကာင္းဖို႔လည္း လိုအပ္
……………………………………………
တစ္ရံေရာအခါက လိမၼာပါးနပ္ေသာလွည္းကုန္သည္ ဦးစီးသည့္ လွည္းငါးရာအစုသည္ သဲကႏၱာရာကို ျဖတ္သန္းျပီး ကုန္ေရာင္းထြက္ၾကသည္။
ရာသီဥတုမွာ ျပင္းထန္လွသျဖင့္ ေန႔အခ်ိန္တြင္ နားၾကျပီး ညအခါမွသာ ခရီးဆက္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကယ္နကၡတ္တာရာတို႔ကို ၾကည့္ျပီး လမ္းေၾကာင္းရွာေဖြတတ္ေသာ လမ္းျပတစ္ေယာက္ကိုပါ ငွားရမ္းခဲ့သည္။ ခရီးမွာ ငါးဆယ့္ကိုးယူဇနာမွ် က်ယ္ျပန္႔ျပီး ယေန႔တစ္ညခရီးဆက္ျပီးလွ်င္ျဖင့္ ကႏၱာရကို ေက်ာ္ေပျပီ။ ေရွ႕ဆံုးလွည္းမွလမ္းျပသည္ ခရီးပန္းသျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ႏြားသည္ လမ္းမွားေလသည္။ ေရွ႕မွႏြားလွည္းလမ္းမွားသျဖင့္ ေနာက္မွလွည္းမ်ားလည္း လမ္းမွားၾကကုန္သည္။
တစ္ညလံုးေမာင္းႏွင္ခဲ့ျပီး နံနက္မိုးေသာက္မွ မေန႔ညက ခရီးစထြက္ခဲ့ေသာ ဒံုရင္းေနရာသို႔ ျပန္ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ညအခ်ိန္ေပးျပီး ခရီးဆက္လွ်င္ လိုရာအရပ္သို႔ ေရာက္မည္မွန္ေသာ္လည္း ဆိုးဝါးသည့္အခ်က္မွာ ေသာက္ေရကုန္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ အစားအစာမ်ား က်န္ေသးေသာ္လည္း ေသာက္ေရမရိွသည္က ဆိုးလို႔ေနသည္။ ရာသီဥတုမွာ အင္မတန္မွ ပူျပင္းလွသျဖင့္ ေသာက္ေရမရိွဘဲ ေန႔ဘက္ခရီးဆက္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္သလို ေရမေသာက္ဘဲ ညအထိေတာင့္ခံျပီး ခရီးဆက္ဖို႔မွာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လွည္းမွဴးသည္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္သို႔ လွည့္လည္စူးစမ္းရာ တစ္ေနရာတြင္ ေနစာျမက္တို႔ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အပင္ရိွလွ်င္ ေရရိွမည္မွာမလြဲ။ လွည္းသမားတို႔သည္ အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ထိ တူးမိေသာအခါ ေက်ာက္ဖ်ာကိုေတြ႕သည္။ လွည္းသမားတို႔သည္ စိတ္ဓာတ္က်ျပီး အားေလ်ာ့ေလသည္။
လွည္းမွဴးသည္ ငါပါစိတ္ဓာတ္က်ေနလွ်င္ အားလံုးေသဖြယ္ရာရိွသည္ဟု ေတြးျပီး တြင္းထဲသို႔ဆင္းကာ ေက်ာက္ဖ်ာကို ကပ္ျပီး နားေထာင္ရာ ေရစီးသံကို ၾကားရသည္။ တြင္းေပၚတက္ျပီး လွည္းသမားတို႔ကို ေျပာျပရာ ေျခကုန္လမ္းပမ္းက်ေနသျဖင့္ ေခါင္းတခါခါႏွင့္ ဆက္လက္တူးရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနသည္။ လွည္းမွဴး၏ တပည့္ရင္းတစ္ဦးသာလွ်င္ တြင္းထဲသို႔ဆင္းျပီး သံတူရြင္းျဖင့္ အားစိုက္ခြဲရာ ေက်ာက္ဖ်ာသည္ ေရစီးေၾကာင္းေပၚ ကန္႔လန္႔ခံျပီး က်ိဳးၾကသျဖင့္ ေရခ်ိဳတို႔သည္ တြင္းေပၚထိတိုင္ေအာင္ ပန္းထြက္လာသည္။ ထိုအခါမွ လွည္းသမားႏွင့္ ႏြားမ်ားသည္ ေရခ်ိဳတို႔ကို ေသာက္သံုးၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ပင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾကသည္။ ေရထြက္ေသာေနရာတြင္ တိုင္ထူကာ တံခြန္ဆြဲျပီး ေနာက္လူတို႔ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ အမွတ္အသားျပဳခဲ့ျပီး ခ်မ္းသာစြာ ခရီးဆက္သြားၾကသည္။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္လာ ဝဏၰပထဇာတ္ေတာ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္က မည္မွ်ေကာင္းေကာင္း မိမိကိုယ္တိုင္ ဝိရိယစိုက္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွသာ လိုရာဆႏၵျပည့္ဝႏိုင္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာယူမိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ၌ ကာလရွည္ၾကာစြာ ၾကိဳးစားအားထုတ္ထားသည္ကို ပန္းတိုင္ေရာက္ရန္ ေျခတစ္လွမ္းစာအလိုေရာက္မွ ရပ္တန္႔မိလိုက္သျဖင့္ ဆံုးရံႈးရသည္မ်ားလည္း ရိွတတ္သည္ကို သတိခ်ပ္သင့္ေပသည္။
ခ်မ္းေျမ့ (ရိုးရာေလး)
၅၅၀ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္
No comments:
Post a Comment